Esmer Esaret... Şiiri - Bahtiyar Arslan

küçücük bir odadayım
perdeler çekik...
ben kendim çektim
gün girmesin diye içeriye...
dokunuyorum esmer öğle vaktine
ah bir bilsen
nasıl da ağrıyor
kemiklerim

sonra
yapışır hoyrat bir gülücük dudak kıvrımına
ben toparlamaya çalışıyorum düşleri
sana çok uzak bu türkü
ve düş bilirim

ama sevmek benim harcımdır
sevilmek sana varmak
ama dökülür dört yanıma
dört yanıma
bu esmer esaret...