Esmer Bülbül Şiiri - Üzeyir Bayram

..
Dinleyin dostlarım yürek hırsızı bir bülbül'ün hikayesini..
..
Bir bülbül idi kendisi güya, ve bırakmamıştı hiç peşimi,
Ama bütün doğadan ve herkesten gizlemişti sevgisini.
Ben de gurbetteydim, biraz yorgun, biraz da durgun idim.
Birgün koşarken üç nala; duydum bülbülün sesini,
Bağırıyordu, o bir tek benim anladığım melodisini..
...
Koştum.. Uzun uzun dinledim bülbülün bu feryadını,
Yaklaştım ve dedim ki: "Bağışlar mısın bana adını? "
Bülbül baktı gözlerimin ta içine de, yüreğime daldı,
Yüreğimi yerinden söküp de, kanatlarının arasına aldı.
Yüreğim alınınca yerinden, bedenim ağır ağır kanadı,
Bülbül yaklaştı; o güzel sesiyle, kulağıma fısıldadı:
"Yormuşsun yüreğini, bundandır işte çektiğin bunca acı,
Ama merak etme iyileşeceksin, bendedir bunun ilacı"..
Dogrulmaya çalışıp; tekrar sormaya çalıştım: "nedir adın"
Derken gözlerim kapandı, ve rüyamda belirdi esmer bir kadın.
...
Uyandım baktim ki, tavanda asılı durur sarı ışıklı bir fener.
Bir başına yanıp, geceyi tüm gücüyle aydinlatmayı dener..
İçimde bir boşluk var, kimdi yüreğimi alıp giden o esmer?
Neydi, neydi, neydi senin adın ey güzel sesli bülbül?
Sonra düşündüm, ve dedim ki kendi kendime: ne farkeder?
Kendim koydum adını bülbülün: onun adıydı artık 'esmer'..
...
Esmer, kendi diyarına götürüp; yüreğimi iyi edecek,
Ve herşey tamamlandığında yine yanıbaşıma gelecek.
Seslenecek bana, o yalnız benim duyduğum melodisiyle,
Söylüyorum bunları, onda kalan yüreğimin hissiyle..
...