Esmer bir sürgündür gece

kuşlardandık eskimiş bir deniz kıyısında
gecenin ilk adımlarında açık pencere
fısıldadıklarını karıştırıyor yel

ayın kaybolduğu yerdeki yolun ağzı
yavaş yavaş tükenen su sesi
saatlerin kıvrılıp uykuya teslim oluşu akut hırçınlık
ve kırılgan demode başucu sayıklamaları
ellerime ödünç tutuşturulan karanfil kokusu

iğnesini ışığa batırmaya çalışan o arı -belki-
kimselerin haberi yok karanlığa verildiğimden
neler oluyor bana anlayamadığım

iştahsızca aydınlatıyor lamba
birdenbire zifiri bulanıklık hortlarken masaldan
ansızın en güzel yerlerinde susmak da neyin nesi