Esmer Bir Kadın Şiiri - Fatih Saraç

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
gözleri çakmak çakmak
o an
hiç de zor değildi bir çakmakla dünyayı yakmak
elleri ellerine bağlı,
siyah bir palto üstünde
üşüyordu
dalgalı siyah saçları omuzlarına düşüyordu

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
yok dedim bana değildir dedim
baktım kimse yoktu benden başka durakta
gülümsedim
benim değildi olmayacaktı biliyordum
ben yinede benimsedim

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
ya da ben öyle sandım
el sallayacaktım ardından, utandım
savurdu saçlarını, döndü bir daha baktı
inandım

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
esmerleşti gözümde tüm şehir
karanlıklaştım
o uzaklaştıkça benden adam akıllı bir sevdaya bulaştım
karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
beklediğim tüm otobüsler boş geçti
şüpheli bir paket gibi kalıverdim
o bana baktıkça
ben derin bir uykuya dalıverdim

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
gülünce gülleri kıskandıran kıskanılacak kadın
ben ne tarafa geçsem o hep karşıda kalacaktı anladım
o gülümsedi
ben gülüm dedim
benim olmayacaktı biliyordum
ben yinede benimsedim

karşı kaldırımda esmer bir kadın gülümsedi bana
aramızdaki tüm engeller sanki taştan bir duvardı
içimde mevsim kış
dışarıda inadına bahardı
koşmalıydım karşıya, karşımdaydı
vızır vızır otomobiller geçiyordu
adım atmam ölüm
kalmam intihardı