Esmer adam Şiiri - Nursal Arkadaş

Bir esmer adam kederlenmiş
gülümsemiş
ağlamış..
bir esmer adam ölü resimlerine sarılmış dostunun
Bir esmer adam serpmiş ağıtlarını...................
Sahi, nasıl becerdin ölmeyi
güleç yüzlü dostum?
Ölümün siyahlığı çocuksu yüzünde
utanmadı mı?
hiç yokken...
zamanı değilken....
sahi nasıl becerdin ölmeyi?
Hiç bir açıklaması yol - olmamanın-
ne son bir gülüş, ne son bir bakış...
senin gülerek bir daha yürüyemeyeceğin
geldikçe aklına
bir esmer adam ağlar
kavrulur bir esmer adam...
Ne olur dostum ne olur
solmasın gözbebeklerin
olmamış olsun yokluğun