Esmer Açan Gül Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

Karşıda; o karşı balkonda,ben onun karşısında.
Bakışları çıkıp esmer bir yaydan,esmer esmer saplanır yüreğime.
Ve Esmer bir gül açar güneşin esmer kızıllığa boyandığı vakit
bu vakitler esmer kanlar dökerim esmer sayesinde.

Her şey esmer, gece zaten ezelden,yıldızlarsa parlak bir esmer.
Yoldaki otomobiller, kaldırımdaki insanların elbiseleri esmer.
Gökyüzünde kırlangıçlar, sessizce akan ırmaklar esmer.
Ve karşı balkonda esmer açan bir gül gibi duran; o güzel esmer.

Gece yarısına döner vakit,balkonlar artık boş.
Yatak odalarının pencerelerinden bir ışık süzülür esmer yahut loş
Ben balkonda elimde sigaram dumanı esmer veyahut bir hoş
Ve karşı balkonda esmer açan gül gibi duran,esmer hepsinden hoş.

Bu vakitler hoş oluyor içim,hele karşıda esmer açan bir gül varsa
Sığmaz bendine ruhum,ister ki bendinden taşsa.
İster ki gönül, bu vakitler esmer yanında olsa
Ve bu vakitler esmer kanlar dökerim,hele ki esmer balkonda yoksa.

8.6.1984