Esmer Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Tenine dokunuyorum:
Esmer.
Biri yerde biri gökte
Gulyabani dudakların.
Gözlerin:
Omuz başlarında iki gamze.
İlerledi;
Bel çukuru yamacında,
Daha tetikte.
Esrikliğime nöbette.

Üç ayaklı kömür mangalı,
Tam ortada olmalı.
Koşturuyor çevresinde.
Ben değil; kara yeleli atlar..
Döküldü dökülecek,
Sarsıntıdan kıvılcımları.
Ortadoğu halısını,
Yaktı yakacak.
Bir savaş başlatacak.

Belki morfin, belki meskalin
Küçük kızın kabusuydı.
Annem mi okşadı?
Bal rengi mi, kakao mu?
Kirpiklerin arasında,
Masalım oldu.
Yanına her gelişimde,
Çağırdın unuttuğumu.

Kızıl derya göğsün.
Mercanlar neyse ne,
Ben balıkların peşinde;
Soluksuz.
Usul usul akan terinde gizli
Atmayan yüreğinde
Anlıyorum
Hiç inanmadın seni sevdiğime..