Esmer Şiiri - Murat Kartal

Her Şey,

Bir kuyuya damlayan gözyaşı ile başladı...

Çölde,
kuraklığın yangını sarmışken tam
suya hasret bir beden
bir kuyuya denk geldi...

Sevinç sardı bedeni
Gözler bir damla yaş ile katıldı mutluluğa
ve,
kuyuya damladı...

Açıldı içsel aynalar
kuyuda genişleyen damla ile birlikte

’’Gece yarısıydı,
şiir düşüyordu göz kapaklarımdan’’

Adı yok duygular
iç içe resimler gibi
gözlerimde bir sağanağın sarkacı
göğe yazılmış bir ferman gibi
zaman geriye sarıyor her şeyi
gergefimde işliyorum tenini...

’’yaşam gece karanlığında,parmak arasında bir sigara, tükenişinde;
küllene küllene yok oluyor..’’

Anılar,
yarınlara devrik bir masal
ve gece
makamında nihavent bir bestenin
saç tellerini okşar gibi
sakin...

’’ve bir başka şiirin bir mısrasına üşüşüyor hafızam;
sabah martı çığlıkları arasında sıkışmış dalga seslerinde,
bir yitik ses olacak avazım
Van Gölü şahit,
ilk kez ağlamayacağım...’’

Esmer anıların
zeytin karası matemlerinde
sarışın bir çocuk doğurmak zamanı şimdi

ve karar veriyorum

’’şiiri boş verip şimdi;
Maksim Gorki okumalı’’