Esme Dur Fırtına Şiiri - Kazım Doğan

Neden öfkeli esiyorsun fırtına,
esipte gönül dallarımdan yapraklar koparıyorsun,
sürükleyip götürüyorsun bir meçhule
kopardığın yerler canımı acıtıyor fırtına,
esme artık dur ne olur.

Ben dingin, ben sakin sevda yaşamak istiyorum,
sen içimde esiyorsun fırtına,
denizlerde med-cezir oluyor benim sevdam.
sağa sola savrulan yaprak,
geçtiği yerleri yıkan bir boran,
bulutların çarpışması,
şimşek oluyor benim sevdam,
delicesine yağan yağmur.

Dur esme artık ne olur fırtına,
yeter uzaklara götürdüğün dur,
tüm bentleri yıktın yeter artık
sevdamı kararttın dur.
Uzaklaştırma beni sevdamdan,
ben onsuz yaşayamam,
sen eserken, savururken beni uzaklara,
yüreğimi koparıyorsun yerinden,
ciğerlerimi çürütüyorsun,
Nefessiz bırakıyorsun,
sevdamdan insafsızca uzaklaştırıyorsun.
Dur ne olur esme fırtına dur,
beni uzaklara değil,
sevdama, sevdiceğime savur.