Esme Be Rüzgar Şiiri - Hasan Bezan

Esme be rüzgar esme!
Üşüyorum görmüyor musun?
ne diye esiyorsun hâla içime, kurudu bütün yapraklarım, kırıldı kolum kanadım, daha ne diye esiyorsun içime.
uzaklardan getirdiğin bir koku mu var sanki içime sindirdiğin.
esme artık ey deli rüzgar, bense kendi kendime bir köşede tükenmek üzereyim ne diye esiyorsun içime, uzaklardan getirdiğin bir koku mu var esme.
tükeniyorum kendimce kendi hâlimde kimseye yok bir zararım nede bir faydam, ne kimseye verecek umutlarım nede kimseye aşık olacak bir kalbim var ne diye esiyorsun hâla esme.
Esme be ey sonsuzluklara kavuşan deli rüzgar, dursun dünya dönmesin, bütün kuruyan yapraklar kendi ağaçlarının gölgesinde çürüsün.
bendende alıp götürdün herşeyi, bense herşeyi senin kollarına bıraktım, aşkımı, sevgimi, nefretimi ve sevgilimi, estin yine fırtınaya inat alıp götürdün herşeyimi.
şimdi savrulduğum bu sokaklarda bir başımayım ne diye ediyorsun hâla Esme! ! !