Esma ölüyorum Şiiri - Servet Balıbey

esma ben gidiyorum yürüyor ayaklarım
limanına elveda demeden gidiyorum
sen adımlarımı say kırkını bulacak mı
kırkımda bir cesaret kalktım ve yürüyorum

senden önce gömülü senden önce sensizdim
odalarda hayalet silik ve belirsizdim
kanatlarım seninle özgürlüğü tattı yar
senle tattım ilkleri ben seninle yeşerdim

uçmayı tadan yavru hiç yerinde durur mu
uçabilene gitmek yakışmaz mı sevdiğim
hürriyete kanatlar açmak gayemizdi ya
gök yüzünde huzuru bulanlar oturur mu

esma benimle gelme sen burdan gidemezsin
gökyüzü kararıyor bana yetişemezsin
senden ayırdı bana verdiğin o hürriyet
özlemlerim ufakta onu çiğneyemezsin

ihanet mi ey esma kanatlarım eserin
her halesi nefesin hep senin fikirlerin
bana gösterdiğin yol senin ufkundan geçti
senle beslendim esma ben senin eserinim

duramam artık esma ufkun esrarındayım
bir ses çağırır beni onun dalgasındayım
kalmak istiyor kalbim inan korkuyor zihnim
gittiğimi düşünme ufkun sarmalındayım

ölüyorum ey esma kanadım rüzgar doldu
bir imtihana bindim beklediğim son buydu
doğduğum günden beri beni çağıran o ses
hayatımın firkati hayatımın sonuydu