Seni öptüğümde içim huzurla doluyor
Renklerine bakınca renklerinle coşuyor
Gözlerini gördükçe şenleniyorum
Seni o kadar çok seviyorum ki
Bana mırıldanmadığın zaman
Hatta kızmadığında dahi
İnsan çöplüğünde yaşıyorum
Tutup kurtar beni
Huzuru bulur muyum bilmem fakat
Bulmak ister içim
Her bir insan gibi
Ararım sevgiyi hep
Hiç gündüzken geceyi hisseder mi insan
Sevdiğin yitip gidince olurmuş meğer
Güneşin ışınları bulutları delip geçerken
Kalbine bir mızrak gibi saplanıverirmiş aslında
Gün ışığı içini solduran bir zehirli duman misali yakarmış seni
Sevdiğin ellerinde can verdiği zaman
Küskünüm hayata
Ruhum, büsbütün çekilen dalgalar gibi
Boğulmaktayım
En derinlerinde okyanusun
Nefesim daralıyor
Sızım azalıyor
Yoruldu göz kapaklarım
Ağırlaştı git gide
Göz yaşlarım durmaz oldu
Bu sızı çok derinden
İnsanı kesiyor bir bıçak misali
En keskininden
Dolu zihinler
Yaş'lanmış gözler
İçi boş kelimeler
Görmezden gelmeler
Birer birer gittiler
Gitmem diyenler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!