Yazılır mıydı düşüncelerimden kitap,
Konuşurdu yine bilinmez hitap.
Gitse keşke bütünlüğüm, dağılsam,
Yollarda değil gönüllerde arasam.
Kimin kime güveni var ki Ey Nebi.
Şimdi herkes nefsinin kölesi.
Kalplerde taş kesmiş,sevemiyor kimseyi.
Ellerim her gün semada,geri dönenler olursa diye.
İçim parçalanıyor Sirac-ı Münir.
Yetiş! Bu ne hâl?
Susturamaz oldum yine,
İçimdeki acemi şairi,
Alır eline kalemi,
İçini içime döker,
Sanmayın ki duygusuz,
Bak yine bir kitap,
Bizden bahsediyorlar,
Neden öyle kaçaklar gibisin?
Ne olur dinle beni.
Bir sayfadan ötekine gidersin,
Kırılır elbet insan da
Bir canı var kapıda
Açılsa her şey bitecek
Ne olacağını bilemeyecek
Dilinin ucunda söylemeli
Yağmur gibi yağıyor,
Mermiler,bombalar,
Nice zulum altında,
Müslüman kardeşler.
Nasıl uyurum?
Aslında vardı hayallerim,
Peşinden hiç durmaksızın,
Koştuğum hayallerim,
Hiç pes etmeden gittiğim.
Beni rahatlatan,
Bu büyük bir imtihan
Görmesek de fark etmesek de,
Yaşlar gözünde eksik olmasa da,
Toprak olacağız işte
Kimi inkâr eder,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!