Esma Çamoğlu (Akrostiş) Şiiri - Rifat Ça ...

Ellerimi uzatıyorum bulutların ötesine.
Surlarla çevrili bir kalbe uzanabilmek için.
Mısralara ekiyorum bir iki firari duyguyu.
Aman vermeksizin göz kırpsın yeşil gözlüm sana diye.

Çocuksu korkularımın esiriyim şairliğime aldanma.
Annemim beni avutmak için söylediği ninnileri mırıldanıyorum hala.
Masumiyetini giyiniyor çehrem,çirkinliğime nisbet.
Oralarda ne işin vardı ki? Sorulara boğuyor beynim beni.
Gül cemaline yakışmamış kara baht.
Lakin kader diyorsun aldanışına,kalp sızına.
Unutma ki,kendini avutmak o kadar kolay değil.olmayasın bed-baht.

Elimdeki kalemi tehdid ediyorum bildik cümlelerle.
Sırlarımı açığa vurmasından,beni aşk zindanına atmasından korkuyorum.
Mümkün mü.Rüya mı görmüştüm ben? Neydi o güzellik,o gözler,o çehre!
Aks-ı sedanı seyr-i aleme daldım,içine düşüyorum yeşil gözlerinin.

Çocuk değilim evet,ama şairim çocuk ruhluyum.
Ağladığımda duyulur,kulak misafiri olmuşluğun var ise şiirlerime.
Mısralar kovalar bir birini,gölge beden misali.
O dur ki.Gücü yetmez sevdiğinin gözbebeklerinde kendini seyretmeye.
Gül yeşil gözlüm.İki kıta şiire elemlemip nemlenmesin gözlerin.
Lakin,firari kelimeler arasında gördüklerini açık etme.
Unut gitsin! Ziyyan olsun.Yeter ki sen benden ötelere gitmaya meyl etme!

Erken kalktın yine bu sabah değil mi?
Sahi saat kaçtı sen kalktığında oralarda.
Masamdaki kirli tabakları öylesine bıraktım.
Akşamdan kalmayım yine bu sabah?

Çoktur,kaldı ki çoktur kalmalarım akşamlardan.
Akşamdan kalmayım yine bu akşam.
Malubiyeti hazm edemiyor yaralı yüreğim.
Olağan üstü hal ilan ettim,savunmaya geçtim bilesin.
Gülme! Mahsun dudaklarına yakıştır tebessümü ama ne olursun bana gülme.
Lüzumsuz sancılar sapladın aşka tövbeli benliğime.
Utanasın! Yakıştı mı sana? Acır oldu şair Rifat kendi kendine.

Elde var sıfır!
Sıfırdan başlıyorum:Topluyorum,çarpıyorum,bölüyorum sonuç değişmiyor.
Melekler diyarından,arz'dan,sirius'tan,firarimisin sen Esma.
Allı-pullu gökkuşağı renkleri,gözlerinde kayboluyor.Bu nasıl bir hülya.

Çölleri aşacak cesaretim var,olasım geliyor mecnun.
Azraille sevişmişliğim de var,ölesim geliyor yeşil gözlüm.
Mazeretim,ama benim mazeretimde var.
O da şu:Ben seni değil,seni sevebilme ihtimalini sevdim!
Gönl-ü mekanda süru üflemeye cüret ediyorsun.Etme!
Lale devri çocuğuyum ben hala,canım incir çekirdeğinde.
Utanıp arlanmadan,yeşil gözlerini şakağıma dayayıp,hayatıma kast ediyorsun.Etme! ..