İçimde bir boşluk,ne olduğunu çözemiyorum .
Beni yiyip bitiriyor sinsice.
Şu yaşımda pervasızca süzülmeyi beklerken göklerde , yere çakılmanın hissiyle savruluyorum.
Nasıl çıkılır ki bu durumdan bilmiyorum.
Şimdi olduğum ben ,bana çok yabancı,sevmiyorum.
Kendimi bulmakla da meşgul olamıyorum.
Çocuktuk , anlamıyorduk hiçbir şeyi ,
Dünya tozpembeydi tıpkı masum bir rüya gibi.
Her şey çok güzel ve muhteşem.
Büyüdükçe karanlık sardı etrafımızı
Tozpembe dünya karardı.
Karanlık bizi içine çekti ve yuttu.
İnsan, bedeni ağrıyınca bir ilaç alır,
Peki ya ruhu sızlayınca ne yapar?
Nasıl dindirir içindeki derin yarayı,
Yüreğine çöken o ağır yükü?
Ruhun iyileşmesi nedir ki?
Uyan, ey gözlerim, gördüğün o rüyadan,
Uyan, ey kulaklarım, duymak istediklerini bırak,
Uyan, ey kalbim, acıların uykusundan uyan,
Uyan ki dünyanın içindekileri görebilesin,
Uyan ki çare aramaya başlayabilesin,
Uyan ki aydınlık yollarda yürüyebilesin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!