Hafif rüzgar esiyordu,
gün batımında.
Saçlarım dalgalanıyordu.
Sanki tüm Dünya'ya haykırırmışım gibi.
Bağırıyorum ağaçlara,
Bir bomba daha...
Ayşeler, Fatmalar, Aliler
Hergün bu seslerle uyanıyorlar,
Bu seslerle 'günaydın' diyorlar Dünya'ya
Şarapnel parçalarının açtığı yaralarla,acılarla,
başetmeyi öğreniyorlar onlar.
İşte bu şehir, içimi aydınlatan,
İşte burası beni yeniden başlatan.
Hayalimdeki yer burası, biliyorum.
Ağaçları, kuşları, rüzgarıyla benim.
Bir zamandan sonra,
Göklerin kızıla boyandığı
Nehirlerin ağladığı
Havanın hafif bir esintiyle kaplandığı
Böyle bir akşamda
İçimi dökmekle meşgulum
Önümde duran manzaradaki her bir ışığa
Bir bulut sarmıştı,
Yeryüzünü baştan başa,
Kapkara bir bulut.
Güneş, arkasında bırakmıştı ışıklarını.
Ağaçlar isyan ediyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!