Esma Şiiri - Taha Bilal Mustafa Kekeç

e s m a !
ruhu zehirli bedenlerde
düşüncesiz nefislerin tutkusuymuş sevgin
ince bir köprünün üstünde tehlikeli bir hal
büyülendiğim gözlerin serapmış
artık
dilden söylenen bir türkü kadar
hüzünlü bir
v e d a d a s ı n..

aşık ayrılığa teşvik etmezdi.
karlı niyetinle sundun önüme ayrılığı
vazgeçtiğin varlığımdan
başkasını gönül diyarına eş yaptın
neşesiz mutsuzlukların
k u c a ğ ı n d a...

çıkarsız fedakârlıklarımla gelmiştim oysa
hevesin kurbanı olmadan sevmiştim
haz bulamadığım fani dünyanın yüzünde
hazzımdın e s m a !
şimdi yıldızların kayışında ki
d ü ş ü ş s ü n...

e s m a !
ismini dilimden düşürmezdim
bir anda silindin
verdiğim kıymetin közüyle
sokağın gürültüsü bile sıkıyor
huzurlu değilim sensizlikte
senli günler düşlemek
harabe bir şehrin tozları malesef...

ne rüyamda bir düş
ne yüreğimde bir limansın
güneşin batışında tekrar
doğmayansın

e s m a !
baharlar soluyor gönlümde...