Esma Şiiri - Gürhan Gürses

Esme deli deli rüzgâr
Bu gece hüznüm var!

Esma’yı vurdular Mısır’da
17’ sindeydi
Dünya seyrediyordu
Filmdi sanki!
Acı sonla bitti.

Ülkesindeydi Firavunların
Musa olmayı istedi
Mahallesindeydi darbecilerin
Kahraman olmayı seçti

Kimi yaşar ama ölüdür Esma
Kimi ölüdür ama yaşar Esma

Keskin nişancıların hedefindeydi
Kör kalplerin tuzağındaydı
Babasının uzağındaydı
Rabbinin rızasındaydı.

Bir ceylan şehre inmişti
Su içmeye Adeviye’ye
Ve bir avcı peşindeydi sanki
Ant içmişti öldürmeye

Esma Muhammed el-Bilteci,
Cennettedir şimdi
Ona kasteden zihniyet
Kendi cehennemindedir

Ona kıyan cani, vicdanın hani?
Silahı yoktu size karşı
Taşı dahi yoktu atacak
Ne vardı yılan gibi sokacak
Ne vardı haince can alacak
Siz kendi vicdanınızdan da mı kaçacaksınız?
Siz kendi cehenneminizden de mi kaçacaksınız?

Kâh Rabiatul Adeviyye’deydi
Kâh Nahda Meydanı’nda
Annesinin kanatları altında
Babasının dava katındaydı her zaman.

Yaralıların yanı başındaydı, ömrünün henüz başındaydı
Ayırdılar onu Rabiatul Adeviyye’den Nahda’dan
Mimlediler kalabalığın ortasında
Hedef ettiler acımadan
Katlettiler gözlerini kırpmadan

17’sindeydi
Annesinin gözbebeğiydi babasının can eriğiydi
Ve vurdular acımadan
Hayatının baharındaydı
Ülkesinin baharı olacaktı

Mısır, Mısır olarak kaldığı sürece
Var olacak Esma’nın adı
Ve lanet okunacaktı halkına kurşun sıkana
Halkının canını alana kahredilecekti
Kanını akıtana ah edilecekti!

Esma’yı vurdular Mısır’da
Kanı aktı damarımda!