Esma 2 Şiiri - Servet Balıbey

Esma bittim ben yeter neolur benden kaçma
Senden kopamaz kalbim bunun için uğraşma
Unutmak hiç olur mu sen hayatımın aşkı
Bazen dalıp gitsemde Unutamam hiç asla

Bir bayram sabahında sana döndüm yüzümü
Sokağında irkildim hatırladım hüznümü
Cami çıkışı döndüm gözüme ilişti gül
Adım adım Yürüdüm gördüm güzel yüzünü

Bir sokak bin hatıra seni getirdi bana
Duvarlara dokundum çekilerek kenara
Göklere baktım aynı rengi solmuş kapının
Düşündüm sessiz sensiz düşündüm kara kara

Güller çoğalmış sanki Dallar yaslanmış mahsun
Ben yaslanmışım garip sen gül içinde yoksun
Duvarlar ağıt yakar ben hatırama isyan
Sensiz tüm gülller yansın sensiz güller kurusun

Kapattım gözlerimi düşünüyorum seni
Kaldırdım sana hasret titreyen sağ elimi
İşaret Parmağım da o gül cemalin hayal
Kendi kendime sordum bu esmanın evimi

Cevabını biliyor yine de kalp soruyor
En gizli sırlar bile elbet bir gün doğuyor
Sana ait ne varsa bana ait kalbimde
Bin yıl geçsede yanıp gönülleri dağlıyor

Girdiğim bu dehlizden çıkamıyorum artık
Sokak Kabrime döndü çıkışları kapattık
Bu ikimizin sırrı sen tarafı olmadın
Züleyha yanıyorken yusuflara ağladık