ESLİM (AZERiCE) Şiiri - İbrahim İmer

Arzular içimde olur vulkan
Durmadan üreyim ganayır Eslim.
Bir ses uzaglardan gel deyir amma
Gulağım neyzeni tanıyır Eslim.

Yuku tutmaz oldu pozuldu düzen
Hemişe devetkar oldu duyduğum ezan
Nece yandığımı gör deyen neyzen
Sanki her an beni yada salır Eslim.

Çok oldu bağladım köhne defteri
Gürbeti terk eden dönmeyir geri.
Üreyim titrerken zalımın biri,
Ganıma çöreyi batırır Eslim.

Bağrıma tökülür göz yaşım yene
Kişiler ağlamaz deyirdin mene.
Meylere tökerim duyduğun kini,
Içdikce bu başım herlenir Eslim.

Derdliyem derdime doğmadı gemer
Yaşamag denen şey en böyük gumar.
Üzüme gülmeyen gederim semer
Vuracag merkeb mi zenn edir Eslim.

Bilmirem ölürüm belke bu gece,
Adın galır mende son iki heca.
Ağlıma köhnelen iller gelince
Sevda rengli ganım buz tutur Eslim.

Min bir günahın var ey yeni nesil
Yaşadıgca kirlenir her sicil
Melek deyib keçme zira Ezrayıl
Sebrini menimle sınayır Eslim.

Al götür hamısın mende galmasın
Eşgin artıgları meni tapmasın.
İmerim dostlarım pis tek bilmesin
Mecnun bele meni gınayır Eslim.

İbrahim İMER
Tercüme Gülnare Esgerzade