Gidecek yerim yok, çalacak bir kapım.
Ben, yürümeyi sevdim belki de.
Varsın olmasın ne dostum ne ahbabım.
Ben, kendimi bulamadım belki de.
Vazgeçişler, bıkkınlıklar, yalnızlıklar...
Doğruyu ararken hiç olmuşum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta