Eskiz..hayat ve kuru günde yağan.. iç üz ...

bıraktım elbet
ateşi kendi haline
nazı kaprisi ve
bir sürü şeyi

ah şu gülmek yok mu
içinden söküyor adımı
hüzne bağlanmışsa elleri
gül yakan dönüyor
ve naz ediyor ayrılıklar
etinden ısırıyorum seni açlık
sevdalı tüm yükseltiler
inişler çıkışlar
farkına varışlar
ayırlıklar

sorarsın derdin ne
açım der gece
ne yersin
kimse bilmez hecelerde

üç asırdır yollarda
taş duvarlar ardında
hiç söylenmemiş
sözler var mı aklında
şimdi yaz şu tahtaya
ezberle
ölüm nasıl gelirmiş bekle

bilgenin hasretidir
ölmeden önce
biraz daha düşünce
yoksa kibri yok gercekte
çekip gidecek elbette
belki sabah
belki gece
asıl bilmemek işkence

su içelim
sıcak önce ten yakar
sonra yüreğe ulaşır
içine açlık karışır
dünya tutuşur dizelerde

için görünüyor zalım
şairsin kendince
köpüklensin dillerde

| demiştim..tüm düşler çalınır
hırsızları vardır
paradır
arsızdır
insanı yoldan çıkartır
bu yüzden sevmem
müsade almadan kalp çalanı |

dilim var mı anlatayım
bir su ver falına bakayım
aslında inanmadığım
görürüm işte
varsa içine sakladığın

Öncelikli şeyler
açlığa bulaşan eller
yemeği yağıyla yerler
çatlamak güze mahsustur
yaşlılıktır adı
önce para
sonra sağlık
önce sağlık
sonra para
neyle uğraştın
orta da işte
baktığın hayatın

| düşün ki tek değilsin
yinede farklısın
aykırısın
aslında aynısın
aynı yoldasın
her göz gibi
sende ıslanmalısın |

duvara çivi çak ve bak
zırhın orda
çivinin ucunda
aman ha
sakın kırılma
hayatın
japon yapıştırıcısı
yok daha

olsaydı
yağmur ormanlarında
ağaç yapıştırırlardı
yağmura bulutu
çatılara karı
gökyüzüne güneşi
ellere imanı

| sevmek onda baslar |

vardığın kadardır hayat
vardığın kadar
sorduğun kadar

hepsi bu
gülmeye bakar
eni sonu

neydi son güldüğün tarih
o gün işte

ağustos 2004