(Eskiz bir özlemin kumrusu)

Son gülücüğün armağan kaldı,kalıntısı ruhumda izlenen her akışından.Bakir kaldı bakışlarım,bakırı paslanmış,pusasında fevri pusular kurmuş kurulu ve ömrüme örülü kanat çırpışlarını özledim.
Ben söz mevsimiyim, aşk ormanıyım,senli bir ağacım.Dallarımda Ayşecikler açar,meyvesini senin dışında kimse koparamaz oldu.
Gazel okunmuş özlemlerimin terkib-i bentlerinde tarumar olmuş vasıta beyitlerinde terkinin son mısrası dizelenir ta yüreğimin başlığından.
Dudağımda gelinciklerin sana ölümlerini okutan karışık mısralar sıralanır.
Yangınlarımı çalan algıcı ve çalgıcı bir hüzünlü perinin pervanelerini çeviremez oldu esmelerim. Ruhunun sarhoşluğundan olmalı gelmenin dudağını emer hasretim.Hüzün cehenneminde ürkek bir akrep ısırır akreple yelkovan arasındaki sensiz her anımı.
İnsan yalnız başlar aşkını aramayı oysa herkes benim yanımda yeniden bana dönmenin duasındılar.
Yolculukları yalnız bitiren bir delinin yanındayım. Bana delinmiş bir sevdanın nitel ayrışımlarını anlatıyor.Egolarımdaki dehanın tutkularını yazarken delinmesini anlıyor.Bir deli ağlıyor halime.Sorular,sorgular,özlemeler,ne desen desen desen benimde.
Sen hep kendine yürü güzel çiçeğim, sen hep yalnız kal,kalınmış ve yalnız sana alınmış bensiz ne kadar kalma varsa ordayım.
Kendine git …
Başka yerde arama benimi.Bulamazsın,buluntulara buluş olan yüceltilmiş mecnundaşlığımın esrik ve eskiz mağaralarını.Saklanmış kentler içindeyim.Mağaramın girişinde kutsilenmiş iki kumru kuluçkada.Tek umudum o…Onların yavruları büyücek kavuşmalarımıza,sensiliğimin can çırpınışlarına.Akıttığın gözyaşlarınının pınarında suyunu ve sensizliğim içecekler.Kumrudur ve doğrudur buncalar.Sen kendine git aşk çiçeğim.
Beni benden ve senden yarana derman kendini bil.Ben karışık özlemlerin ermişiyim.Ben senli aşkların imanındayım.İtikadım sağlamdır,sevgim sınırsız,ruhum magmanın tek kaynağı.Bütün aşk sıcaklıkları benden yayılır.Dokunsan yanarsın,sen kendine ağla aşk çiçeğim.

Bir gün benden yapraklar düşse de, üşüse senli de duygular gelişlerimize sen üzülme,sen ağlama, sen kendine git aşk çiçeğim.
Gidişlerinde içimde vurulan ahuların kalbinde kimyam var.Ben de Hüsn ü Aşk ‘ta gibi ulaşacağım bunca imkansızlıklara rağmen,varacağım varılmaz,asla salsa yapılmaz dediğim o benli kırık kalbinin sahiline.Sevimli iki penguen yavrusu tutturacak ellerimizi.Gökyüzü ağlayacak,yağmurlarımızı özleyecek aşk toprağım
Sen gülümse,sen nazlan, sen gelme, sen süründür, sen ezdir ruhumun ezilmişlerini güzel çiçeğim

Sobele Kendini! Beni bulmuş olursun.Koca aşk kentinin yalnızlığında aramızda dakikalar kadar mesafeler bütün dünyanın haykırdığı sevda seli akar.
Hani bazen aklın-yüreğin yelken açar ya senden? İşte,işte demenin tehlikeli arayışlarında mutmain olan ali beyaz güvercinler uçar ta benimden,senli bir özlem mektubu getirirler.Acil,çok acil Ayşecikler üşüyor dalında sen onu daha çok sev ki Allah onu aşk meyvesi olarak yasaklı bir elma olarak değil,incir olarak tattırsın sana. Ve sen kendine saklan aşk çiçeğim.

“Beni çal benden ki sen olayım senden olayım senden kalayım.”

Orda olmanın yoksunusun. Varsındır ama yokların yoksunusundur.İşte o an sobele kendini! Beni bulursun.
Ben o bıraktğın ben değilim,ben o güvensizliğin çin sedler ördüğün ben değilim.Ben seni özlediğim andayım,ben sendeyim
İşte ona sobele kendini! Beni bulursun.

Lâilaheillâ ente subhânek innî kuntu minezzâlimîn

Geri çağır kendini! Ben geldim,ben sana geldim, ben sende kaldım.Sen kendine git aşk çiçeğim,Ayşecikler açar gönül ağacımın her dalında,sen salına salına …
Gel bana dünyalar dünyası aşk çiçeğim ayşem…