Çok dün'ü bıraktım dün'de
Hiç biri bir daha
Bugün olmadılar!
.
Çocukluğumu bıraktım mesela
Şimdi ne zaman arasam köyümün sokaklarında
Hiç karşıma çıkmıyorlar
.
Babamı bıraktım
O gür bıyıklı kara yağız adamı
Ellerini arıyorum
Bulunmuyorlar.
.
Anamı bıraktım
Gencecik yılları vardı
Onların yediğini yemiyorum diye
Benim için özel yemek yapardı
.
Gençliğimi bıraktım
Arkadaş sohbetlerinde.
Dert tasa olmadan
Kahkahalarla güldüğümüz gençliğimi
Şimdi
Saçımda, sakalımda ak olup uçuşuyorlar
.
Daha yeni
Dün işte
Dün'e bıraktım Esra'mı
Minicikti avuçlarımda
Bugün gibi hatırlıyorum ilk gülüşünü
Ama şimdi o küçük kızı bulamıyorum
Hatta Eylül
Küçük kızım
O bile çoğaltıyor içinde bulunduğum
Dünleri yavaş yavaş
Anlayacağın
Eskidikçe acıyor canın be arkadaş
.
İyisi mi?
Dün'e esir olmadan gün
Bırak güzel kopsun
Takviminden her bir gün
En azından
Damağında kalan tadıyla öğün!
Kayıt Tarihi : 14.9.2017 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirinizdeki gerçeği ve geleceği sevdim. güzel bir şiir yazdınız. tebrik ederim. selam olsun.
TÜM YORUMLAR (4)