Eskiyor zaman, durgun ahengiyle,
Doğmuyor güneş, gecenin başında.
Sonsuz uykuların mavi rengiyle,
Donuyor zaman, bir mezar taşında.
Islak duvarlar ölümü seziyor,
İniyor geceye, bir kara perde.
Garip bir özlem, peşimde geziyor,
Ruhların ilaha, göçtüğü yerde.
Kayıt Tarihi : 10.4.2017 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!