Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok beğendim, kendi hislerim zannettim kelimelere saklanan. Teşekkürler hocam.
mübarek ramazan bayramınızı kutlar nice bayaramlar diler selam ve saygılar sunarım.
Bayramsa
Dertler yine coştu çağlar içimde
Gözüm gardaş oldu ipek mendile
Yine geldi bayram günü gurbetde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Huzur serap güzel günler hayalde
Arzu kaldı mazideki ömürde
Bende biçareyim gurbet ellerde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Divaneyim deliyim yad ellerde
Nasılda güleyim gurbet ilinde
Boynum bükük gözüm yaşlı geçerde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Hüzün sarsın yine gelsin bayramda
Böyle geçer bayram gurbet yerinde
Buruk acı dolu benim gönlümde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Mehmet Tamer Altıparmak
mübarek ramazan bayramınızı kutlar nice bayaramlar diler selam ve saygılar sunarım.
Bayramsa
Dertler yine coştu çağlar içimde
Gözüm gardaş oldu ipek mendile
Yine geldi bayram günü gurbetde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Huzur serap güzel günler hayalde
Arzu kaldı mazideki ömürde
Bende biçareyim gurbet ellerde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Divaneyim deliyim yad ellerde
Nasılda güleyim gurbet ilinde
Boynum bükük gözüm yaşlı geçerde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Hüzün sarsın yine gelsin bayramda
Böyle geçer bayram gurbet yerinde
Buruk acı dolu benim gönlümde
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Mehmet Tamer Altıparmak
İhsan bey saygılar. Şirleriniz okunduğunda heycan veriyor. Bayramlar hakkındaki tespitleriniz çok muhteşem. Yorum yapmak haddimize değil fakat düşüncelerimizi bilmek hakkınız.Tekrar saygılar...!
İhsan bey....Ne yapalım .Eskiden bayram heyecanı duyardık..Şimdiki nesil de bayramlar yaklaştıkça tatil heyecanı duymaya başladı...Tadını ve tuzunu da ona göre ayarlıyorlar...........saygıyla
Anlamlı ve çok hoş şiirinizi zevkle okudum İhsan Bey! Can-ı gönülden tam puanla tebrikler ve listemde. Yüreğiniz dert görmesin, kaleminizden mürekkep eksilmesin. Esenlikle nice bayramlara...
O eski bayramlardan bir şey yok elimizde...
O güzel günlerin özlemiyle tutuştuk, yandık...
Bir eski şarkının sözleri dilimizde:
'Bayramlar mı eskidi, bizler mi yaşlandık? '
bizler yaşlanmaya yaşlandık ama ortada birde kültür yozlaşması var yüreğini yürekten kutlarım saygı ve muhabbetle
O eski bayramlardan bir şey yok elimizde...
O güzel günlerin özlemiyle tutuştuk, yandık...
Bir eski şarkının sözleri dilimizde:
'Bayramlar mı eskidi, bizler mi yaşlandık? '...........
Yüreğinize sağlık. Şiirinizde gerçeklerin öyle bir resmini çizmişsiniz ki... Söyleyecek söz kalmadı. Maalesef durum böyle. Eski bayramların tadı yok artık. Kutluyorum. Benden de 10 tam puan. Sevgiler, saygılar...
ne bayamlar eskidi nede biz yaşlandık...
sadece zaman yıkılıp kaldık
yüreğine ve kalemine sağlık ihsan bey bugün bayram günü ve benim duygularımı tam anlamıyla ifade ediyor. Yani benden ziyade günümüz bayramını ancak bukadar tarif edebilir bir şiir şiirli günler dileyi ile HAYIRLI BAYRAMLAR
çocuk olmak gerek çocuk..
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta