güneş batıdan doğacakmış gibi geliyor insana
gelip uzaklardan, düğümlenmişsen uzaklara
bütün sokakları eskimiş gibi şehirlerin
yasak bölgelerin dikenli telleri gibi çevreleniyor yürek
boğuluyor belki deö susuz kılınmış sis denizlerinde
kuru bir çeşme düşün köhne bir meydanda
kuşların bile su içemediği
ne kadar eskimişlik varsa
toplanmış gibi yıkık bir dam altında
eskitmişiz canı cananı
ve dahi sol yanımızda atanı da
öyle eskimişiz ki
aşksız kalmışız mezarlıklar gibi
dağlara da basmaz olmuş ayaklarımız
artık duymaz olmuş kulaklarımız
ne Nurhak’ların türküsünü
ne de Munzurlar’ın çığlığını
doğrusu
sıkarak beynimize son kurşunu
kendimize kıymışız aslında
kıyılmışız kıyım kıyım
ölüyüz şimdi hepimiz
belki anam diyorum /analar
ağıt mı yakardı sallayarak boş beşiğimizi
belki kadın diyorum /kadınlar
yola mı bakardı
koynunda saklayarak al mendili
onlar değil midir
koptu mu yüreklerinden dağ parçaları
düşerken zirvelere
indiren en güçlü yumruğu
biz değilsek düşenler
nedir ki insan olmak
insanın yarası kanamadıkça insanda
baldıran acılarını verin bana
açsam yaramı
tükenmiş olur tütünü dostların
tabakam yavuklu yadigarı...
Kayıt Tarihi : 23.2.2006 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaybetmemek dileğiyle.Kaleminize yüreğinize sağlık
sevgiler
nedir ki insan olmak
insanın yarası kanamadıkça insanda
BÜTÜN MESELE BU İŞTE İNSAN OLABİLMEK...
Bazen güzel şiirler arada kaynıyor...Tebrik ve selamlarımla...
'nedir ki insan olmak '
'insanın yarası kanamadıkça insanda '
Kanamalı ki insan insana güven duyabilsin Harika dizelerin için kutlarım Yüreğine kalemine sağlık
tebrik ederim meral hanım
sevgiyle kalın
güneş batıdan doğacakmış gibi geliyor insana
gelip uzaklardan, düğümlenmişsen uzaklara
bütün sokakları eskimiş gibi şehirlerin
yasak bölgelerin dikenli telleri gibi çevreleniyor yürek
boğuluyor belki deö susuz kılınmış sis denizlerinde
kuru bir çeşme düşün köhne bir meydanda
kuşların bile su içemediği
ne kadar eskimişlik varsa
toplanmış gibi yıkık bir dam altında
eskitmişiz canı cananı
ve dahi sol yanımızda atanı da
öyle eskimişiz ki
aşksız kalmışız mezarlıklar gibi
dağlara da basmaz olmuş ayaklarımız
artık duymaz olmuş kulaklarımız
ne Nurhak’ların türküsünü
ne de Munzurlar’ın çığlığını
doğrusu
sıkarak beynimize son kurşunu
kendimize kıymışız aslında
kıyılmışız kıyım kıyım
ölüyüz şimdi hepimiz
belki anam diyorum /analar
ağıt mı yakardı sallayarak boş beşiğimizi
belki kadın diyorum /kadınlar
yola mı bakardı
koynunda saklayarak al mendili
onlar değil midir
koptu mu yüreklerinden dağ parçaları
düşerken zirvelere
indiren en güçlü yumruğu
biz değilsek düşenler
nedir ki insan olmak
insanın yarası kanamadıkça insanda
baldıran acılarını verin bana
açsam yaramı
tükenmiş olur tütünü dostların
tabakam yavuklu yadigarı...
Meral Vurgun
Sayın Meral Vurgun,yüreğinin derinliğinden akıp gelen bu derin hatıra beni bir hayli duygulandırdın.'Çeken bilir ayrılığın derdini' diye bir söz gibi.Bu güzel şiirin için,tebrik edioyor,sevgiyle yaşa diyorum.
Mürsel Adıgüzel
TÜM YORUMLAR (12)