Eskiyemediklerim Şiiri - Çağrı Omarköy

Kalp kırıklarından yapılmış
Bir eski zaman evindeyim
Koltuk annemin ve şömine ateşin
Hep sorarım ben kimin yerindeyim
Oturulmasın diye tozlanmış satıhlar
Aynalar belki insanların gözlerinde
Kaç kere saçlarını taradılar
Ama olsun amaç yansıtmaksa
Hep sabit durdular
Yağmur veranda ve sergüzeşt
Elimde samandan yapılmış yapraklar
Bu gün hava karavana benden rest
Ha birde kelimeler edebinle oturmasalar
Süs olsun diye koyulmuş vazo
Kaç çiçek ellerinde soluyordu
Sırf vazgeçilsin diye yapılmış karanlıklar
Karanlıkta gülüşlerim yüzümden düşüyordu
Genişçe salon balo kıyafetleri
Eğlenen eğlendi içen içti
Baktım seyrine yelkovanın
Süratinden içim geçti
Madam sizin elleriniz
Dün yağlı boya çalışmışlar
Fırtınalı gemiye kırık bacaklı sandalyeleriniz
Bu fotoğrafta çok nitelikli çıkmışlar
Soğudu gece soğudu bakışlar
Hepsi birden ölümü andılar
Oysa hayat o kadar erkendi ki
Geç kalmak kimin hoşuna giderdi
Zengin olmak isteyen mavi gözlümü
Masallarda uyuturum ben
Semadan ayaklarına bulutlar indirsem de
Annem hakkını ödeyemem
Yağlayın gıcırdasın dişlerini kapımın
Odamı kirlensin diye temizleyin
Yere kırmışsınız tavanımı
Borcumu aksi yüzümle ödeyeyim
Gitmedi hayat hoşuma
Sevgi midir eksik bilmem karşımda
Yaratmak gülen ağlamaklı silüetleri meziyetim olsa
Layık değilim buraya
Erişilmek istenen yıldızlardan yapıldığında
İşte böyle bakarsın boşluğa
Asabisin delisin vur masaya
Kırılsın camlar örtüsünde gençliğinin
Okşadığı ince parmaklarının
Vicdanına geçer şerri tüm kaybedenlerin
Büyük bir tekne yarışı bu
Geçmek değil batmamak senin işin
Birinci benim bu ikinci bensizliğin