Eskiye Özlem Şiiri - Mehmet İnan 2

yalan dolan gani, gırla gidiyor
doğru söz söyleyen, diller bozuldu
seven, sevdiğine zorla gidiyor
gönülden gönüle yollar bozuldu

aklıma geliyor o eski günler
büyük söz dedimi küçüğü dinler
bozuldu neslimiz bozuldu genler
hakka razı olan kullar bozuldu

toplanırdık bir sobanın başına
saygılıydık ekmeğine aşına
hasret kaldık toprağına taşına
sevda kokan bizim eller bozuldu

olsaydım yaylada, biçseydim çayır
havası mis gibi, yolları bayır
güz gelende kışlık odunu ayır
ağaçlar kurudu, dallar bozuldu

kolay erimezdi dağların karı
geç gelirdi bizim köyün baharı
artık çiçeklere konmuyor arı
o boğazı yakan ballar bozuldu

bozuldu dünyanın düzeni çarkı
doğrunun, eğriden kalmadı farkı
içimde anlamsız, derin bir korku
köyler, kasabalar, iller bozuldu

ne sofrada haz var, ne yemekte tat
ne kapıda köpek, ne ahırda at
kalmadı insanlık, kalmadı şevkat
o içten, samimi haller bozuldu

ben artık bu devri sevemem gayrı
insanın insana dokunmaz hayrı
çiçeği kopardık dalından ayrı
hasbahçemde biten güller bozuldu

dedeyi sevene derler gerici
sohbetler sözler hepten yerici
ilerisi harap, kaygı verici
hesaplar tutmuyor fallar bozuldu

vucutta takat yok, ruhumuz yorgun
kardeş kardeşine, kırılmış dargın
çağlamaz pınarlar, dereler durgun
yolları kaplayan, seller bozuldu

inani'nin gönlü hasretten yana
geçmişi özlemek, batıyor cana
eski insanları getirin bana
bu kuşak değişti, döller bozul