Eşkıya Yüreğim Şiiri - Sinan Bayram

Eşkıya yüreğimi bıraktım dağlarda
Arındım tüm gölgelerden
Aynamla yüzleşmeye geldim
Dipsiz bir kuyu kalbini açtı bana
Suyu gördüm ama suyu içemedim
Toprak çok önceleri çatlamıştı
Mutlu bir yaşam firari burda
Ama gökyüzü bana mısın demiyor
Gökyüzü yine mavi bir türkü
En sonun da bir zindana vardım
Zindan içinde kara bir tahta
Yalnızca tebeşirler beyazdı
Geçtim tahtanın karşısına
Uzunca bir çizgi çizdim
Ömrüm meydana geldi
Sonra bir parantez açtım
Çocukluğum aldı başını gitti
Sonra bir virgül koydum
Gençliğim başrole geçti
Ve en sonunda bir nokta koydum
Ah bu son beni çok sevdi
Bir hayat var yaşama yabancı gibi
Dikenlerle oynaşıyor bir çocuk
Güller terki diyar eylemiş
Çatlamış dudaklar yama tutmuyor
Kendimi gördüm ve sonra öldüm
Dikenlerle oynaşan çocuk bendim