Eşkıya Yüreğim Şiiri - Mustafa Gündoğmuş

Bugünlerde;
Sensizliğinle, tahmin edemeyeceğin kadar başım belada,
Özlemin mafya misali,yüreğime çöküp,haraca bağlamış,
Ve sevgili, sözünde durup,
Vuslat borcunu ödemediğin için,
Yüreğime özlemin tarafından,
Unutursan ölürsün diye racon kesiliyor

Yıllarca sevdan hariç,
Dünyaya meydan okuyan,eşkıya yüreğim ise,
Sensizlik karşısında el pençe duruyor..
Özlemininde yüreğime kafa tutmasına,
Seni deli gibi sevdiği,deli gibi özlediği için
Mecburen boyun eğip,ses çıkartmıyor..

Fişlenmişim bu sevdada,
Adım eşkalim bilinmekte,
Yüreğimin köşe başlarında ise,
Özlemin tarafından gönderilen,
Hasret tetikçisi, pusu kurmuş bekliyor...
Ve seni her hatırladığımda ise,
Tetiğe bütün gücüyle abanıp,
Yüreğimi özlem manyağı yapıyor....

Çıkan hasret çatışmasından,
Yüreğim her defasında,yare bere içinde,
Canını zor kurtarıyor.

Yaralarım iyileşene kadarda
Yüreğim aylarca hasret komasında kalıyor.
Gözümü açıp biraz kendime geldiğimde,
Aynı kısır döngü devam edip duruyor...

Saplanmışım işte,
Hasret denen bu bataklığa,
Kurtulmak için çırpındıkça,
Daha derine batıyorum...

Anılarınla dört bir yandan kuşatılmışım,
Çember daralmış,köşeye sıkışmışım
Hasret denen tetikçi,nefes aldırmadan,
Ecel gibi peşimden,iz sürüyor,
Kaçacak,saklanacak yerim kalmamış,
Sanki bir adım ötesi ölüm......

Zamanda,umutda,ömürde,
Her geçen gün tükenmekte,
Ve Allah’ını seversen yar! ! !
Gel de bu aşk vuslatla son bulsun
Eşkıya yüreğim, hasret dağları yerine,
Yüreğini mesken tutsun.....

Şayet; vuslatla son bulmazsa bu aşk,
Yüreğim eşkali belirli bir hasret zanlısının,
Serseri bir özlemiyle kim vurduya gidecek...........