Eşkiya Yüreğim Şiiri - Fikri Pınarlı

Sen yoksan bu şehirde artık ruhum yetimdir,
Bir küçük tebessümün benim hürriyetimdir.

Eşkıya yüreğimin sensin en son durağı,
Bendim aşk ustasının en serseri çırağı.

Seni gördüğüm zaman hicrin bittiği andır,
Vedasız ayrılışın hiç bitmeyen figandır.

Sonu belli olmayan roman gibi hayatım,
Bir sözünle yıkılır en güçlü saltanatım.

Adını hece hece yazarken durgun suya,
Yusuf misali düştüm aşk denilen kuyuya.

Ne kervan gelir geçer ne de kuyuda su var,
Sanki her yer karanlık penceresiz dört duvar.

Baktığım fallar bana imkânsızı muştular,
Dertler kılıç kuşandı hep peşime düştüler.

Özlem denen muamma zehirli bir sarmaşık,
Sana ulaşan yollar ne kadar da karmaşık.

Gel de öksüz bırakma hem beni hem bu şehri,
Artık çekemiyorum sensizlik denen kahrı.