Kendimi,o bilinmez taşlarına vurduğum
Canım İstanbul.
Ne sende doğdum ne de sende doydum
Ama o kömür karası gözlerim,
Sende kaldı canım dostum İstanbul.
Yüreğimde inceden,derinden bir sızı var şimdi
Kulağımda,bankta oturup dinlediğim
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
