Eşkiya Himmet Böyledir

Doğdun, dünyaya baş koydun,
Üç gün aç kalmışsın,
Yaşam savaşı uzun.
Ömrün uyurken ağlayanlar oldu.
Çocuklarını kumara verip giden,
Sevdiklerini hapse tıkıp giden oldu.
Ah çocuk,
Ey boşlanmış,
Göz dikmişler sakın canevini...

Kuytularda kemerler takmak,
Kavak yellerine karşı koymak!
Vurulmuşsun ey arkadaş!
Sen düşmüşsün bu sefer avcıya,
Daha ne olsun!..
Ömür gibi kuruyacak dilin.
Ah, çocuk,
Ey, yitirilmiş,
Namlular soğumadan koru kendini...

Eşkiya himmet böyledir işte,
Tutmuş, kıran, mazbut işte...
Bir mavi kurt sürüsü,
Namına, kanına, törene göz koyuyor.
Hani benim yiğit delikanlım,
Bunlar, ayrılığın işaretleri,
Bunlar, yalnız kaldığında düşündüklerin,
Ne karanlık bir dağın yamacındakiler,
Ne de koca koca kayalıklar,
Ah çocuk,
Ey tanrı'nın hediyesi,
Hünerlendikçe gayr-ı kaderini missile içerine...