Eşkiya Gönlüm Şiiri - Soner Güncan

Bu eşkiya gönlüm laf anlamıyor
Gece oldumu hele dağdan inmiyor
Aramızdaki engeli sanki bilmiyor
Gir içeri diyorum inan girmiyor...

Dört duvar arasına gayrı girmiyor
Ne kadar bağırsam,sağır duymuyor
Birkez olsun halimi durup sormuyor
Yüreğimi nişanlıyor ama vurmuyor...

Ey benim habire efelenen gönlüm
Kaç kere yola çıktım hep geri döndüm
Geçmişi parça parça toprağa gömdüm
Bende sen gibiydim Onu görünce söndüm...

Haramiler sarmış yüce dağ başını
Eşkiya gönlüm çatmış kaşını
Yanlız doğarken dökmüş yaşını
Ölmeden diktirmiş mezar taşını...

Eşkiya gönlüm şer içinde hayır var
Sen Onu bilemedin ondan alem sana dar
Önce kendinle savaş,kalmasın üstünde çamur kar
Bir kere de uslan gayrı elbet bir bildiğimiz var...