Eşkiya bastı hüznümü
Gökyüzünü maviyle çizmiyorum
Kapıları kapamayın çekilmeyin korkuya
Kavgası bitmeyecek insanın
Kendini yoketme yolunda ilerlerken duygular
Sen yardıma koş diye bekliyorum
Ellerin en son yetişiyor dudaklarıma
Bir damla su gibi değiyorsun
Eşkiya bastı hüznümü
Ne varsa aldı götürdü korkuyu bırakıp
Ağaç dallarında asılı fenerler gibi yanıyordu umudun ışığı
Komşular uzak yerlere taşındı
Bayramlarda elini öpmeye uzanamıyorum kimsenin
Elimi uzatacak çocuklar sıvışmış
Belli ki akıllar karışmış
Sen kalsaydın diye içim seni geçiriyor
Bir mendil kokusuna sızmış bekliyorsun
Eşkiya bastı hüznümü
Denizlere sözüm kalmadı
Ağaç üzerinde tünemiş kuşlarlayım artık
Kanatlarımızı hiç sormayın
Mevsim değişirse düşeceğiz bir bir
Gelseydin
Beni dallar üzerinden alsaydın diyorum
Yüreğinde bir kafes uzaktan görünüyorsun
Eşkiya bastı hüznümü
Gökyüzünü maviyle çizmiyorum
Kayıt Tarihi : 16.11.2003 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
o da buyurmuş gelmiş...
seker yanıgı kokusu seker karası da huzun hanı:)
sevgıyle kal Şeker Adam....
TÜM YORUMLAR (5)