Eşkiya Şiiri - Mustafa Turay

Kendi aydınlığını bulursan tek seferde
şanslı insansındır kimi nesnelere göre
Sana aşk satan kış akşamlarını anımsa
Saldırgan gecelerde acil çıkış noktalarında
ölen bir şeyler var…

Çocukluğundaki kötü günleri anımsa
Hiç belgelenmemiş vücut ağrılarını
hiç sevilmemiş aşk ve savaş oyunlarını hatırla
Üzüntüden delice sarhoş olmuş
nasıl da kusuyor kalbindeki volkan
her yer lav, her yer kan, ortalık et içinde

Kafamı dinlerim diye çıktığın o dağda
önüne çıkan ilk eşkıya vurdu seni…