Eşkıya Şiiri - Ali Gençay

eşkıyayım ya ben
kimse bilmeden
ve görmeden
göğsümdeki şerit izini
saçlarım güneşten kızıllaşmış
dudaklarım ısırmaktan nasırlanmış
saklanıyorum kendimden
oysaki
herkes hayat derdinde
bana kimse aldırmamış

yüreğim
göğsümün enderin köşesinde
şehirli kadınlara aldanmamış
dilimde slogan tükenmiş
içimde asilik
mayalanmamış
ekşimiş erik rakısı
kuru soğan, tandır ekmek
ateş yakılmış tepelere
tüfekler çatık
ateş daha cıngalanmamış

yolu kaybetmek yok
yıldızlar kaymamış
dedim ya
içimde eşkıya
namussuz zaman uyup
banknot üzerinde parmak izim
henüz ispatlanmamış
hayatı tam yüreğinden vurdum
adım türkülerde
yasaklanmamış

sevdayı sorma bana
sevmek benim kitabımda
ihanet
ölümle yargılanmamış
eşkıyayım ya ben
ne yaşanmış
nede yaşanmamış
masal bu
kimse inanmamış........