Eskittim Onca Yılı Şiiri - Mehmet Kılıçel

*
Adabını eledim muhabbet sayfasının
Kumları dökülünce dibinde çakıl kaldı
Vefasızlık diz boyu erbablık tayfasının
Yiğitlik meydanları namertler ile doldu
*
Yaza çize bitirdim merhamet okulunu
Ne din vardı ne kitap satılmıştı insanlık
Şaşırdım çözmeyince fitne fesat kulunu
Yok olmuştu gururu atılmıştı insanlık
*
Sırtladım urbanımı dost eline yürüdüm
Kimse yoktu orada pas tutmuş yürekleri
Kaderin bahçesinde yeşermeden çürüdüm
Dünya denen hanımın çökünce direkleri
*
Baldan tatlı meyveyi aşk diye tanıttılar
Bir hevesle yeltendim varıp ta tatmak için
Zehirden şerbet imiş içimde damıttılar
Ömrümü heba ettim gönlümden atmak için
*
Yaşadığım sürece hem dost gördüm hem hasım
Boşa dolanıp durdum eskittim onca yılı
Ahirete göç başlar dolunca ömür tasım
Giderken bu alemden dört kişi tutar salı
*
Mehmet Kılıçel