Eskisi Gibi Şiiri - Emre Yıldız Karaman

Kalbimi seviyor hala deyip de,
O yalan sözlerle kandırabilsem…
Ateşten gömleği alıp giyip de,
Yeniden sevdanla, yandırabilsem….

Esiyor başımda aşkın dumanı,
Şu gönlüme versen artık emânı,
Nasıl unuturum senli zamanı,
Bu günü, ah düne döndürebilsem…

Çöller de Mecnun’ca bıkmadan koşup,
Dağları Ferhat’ca yılmadan aşıp,
Hırçın dalga gibi,denizden taşıp,
Yaktığın ateşi, söndürebilsem…

Beyaza çevirsen,kara yazımı,
Ruhuma tercümân ettim sazımı,
Hüzünlü nağmede yürek sızımı,
Ağlaya ağlaya, dindirebilsem…

Yâr tutamadığım düşüm olsan da,
Yıllardır döktüğüm, yaşım olsan da,
Sevgi sofrasında aşım olsan da,
Sevda deryasına, bandırabilsem.

Dağda; hoyrat hoyrat esen rüzgarım,
Dünyaya sığmıyor benim efkârım,
Bulutlar üstünde sana bakarım,
Aşkımı yağmurla, indirebilsem…

Hayır demem senle gelen makbere,
Hazırım râzıyım ben derbedere,
İnan ki namzedim aşk-ı ekbere,
Gönlümü gönlüne, kondurabilsem…