Eskişehirce Aşkım Şiiri - Özcan Yiğit

Eskişehir ayazı vururken tüylerimin üstüne
Ve buz yanığı gibi hissederken tenimi
Titretirken kemiklerimi
Beyaz bulutların gezindiği , zehirli, gri havada
Mavi gökyüzünü yeşil gözlerinde aradım
Arasam ne eder ki, bana hem zarar nafayda
Ama artık yoruldum
Aramaktan değil sensizlikten
Yorgunluktan kirpiklerim kavuşuyor
Ve kirpiklerimi kıskanıyorum
Üşüyorum ama ellerimi birbirine sürtmüyorum ısınmak için
Cezalandırıyorum ellerimi
Ben kavuşamazken nasıl bu denli birleşirler
Ben yine de sama kavuşmayı hayal ediyorum
Karşı tepelere gözlerim dalarken
Sevdamın uykusuna çekiliyorum
Derinden, yavaştan, sessizce