Eskişehir Şiiri - İbrahim Sağır

Altında sıcak su, koynunda nehir,
Yunus’un diyârı ey kutlu şehir.

Çağlara göğsünü germişte gelmiş,
Selçuklu,Osmanlı görmüşte gelmiş.

Üstünde her devrin izleri durur,
Kurtuluş savaşı destanlık gurur.

Odunpazarı’nda tarihi evler,
Mâziyi gururla, hazla yâd eder.

Selçukya’dan Alaaddin Camisi,
Kurşunlu bir Osmanlı mimarisi.

Mânevi sultandır Şeh Edebâli,
Sırlara bürünmüş bir büyük veli.

Seyit Battal Gâzi yiğitler hası,
Uyutmamış yıllar yılı Bizans’ı.

Nasreddin Hocamız ipe un sermiş,
Yunus’um sevginin sırrına ermiş.

Aynı çağda yaşamışlar burada,
Sarıköy şurada, Hortu orada.

Manyeziti, lületaşı, boraksı,
Porsuk barajında suların raksı.

Fidanlıkta dolaş yeşilliğe doy,
Çatacık’ta çamlar, sedirler boy boy.

Çoban Çeşmesinin keyfi bir başka,
Gençleri düşürür sevdaya, aşka.

Oradan Sakar’a geçiver şöyle,
Gönlünü birazda orada eyle.

Türkmen dağlarında Kirazlı Yayla,
Baş başa sohbet et bakir doğayla.

İç Anadolu’nun bağrında inci,
Yaşatır gönlümde vatan sevinci.

Bu şehre âşina oldum olalı,
Unuttum sılaya tuttuğum falı