Eskişehir Şiiri - Selçuk Cömert 2

Böyle tat alamazdım gitseydim Çin'e,
İçimde bir ukde kalan bu şehir,
İki bin on dörtte düştüm içine,
Ömrümden altı yıl alan bu şehir.

Anlattım kendime bak bitti lise,
Zaman çabucak geçer karnın tok ise,
Parasız olurda, dostun yok ise,
Uğraşma külliyen yalan bu şehir.

Gel dedi Sercanım gidelim bara,
Kanka dedim ilk günden düşmesek dara,
Hesap üçyüz liraymış ciğerim yara,
İnsanı kaz gibi yolan bu şehir.

Burağım dört yanın dertti kederdi,
Turuncum sürekli yumurta yerdi,
Açlıktan ölecektik bize de verdi,
Bir yanı survivor olan bu şehir.

Hep güzel anlarımı hatırlarım ha !
Dostlarım sık düşer hatırlarıma,
Kahpeler sığmıyor satırlarıma,
İnsanı insanla yoran bu şehir.

Bazen tuzu bastı bağrı kanatıp,
Bazen keyfe geldik şöyle yan yatıp,
Bu adam güvenilir diye tanıtıp,
Ardından kim bu diye soran bu şehir.

Nazolar çok güzeldi makarna yaman,
Ramocum ketçabı bitirme aman,
Seninle tost yedik çok uzun zaman
Hızlı geçerken selam, duran bu şehir.

Felek aldı çemberine seni bıkmadı,
Furkanım çok uğraştın sakal çıkmadı,
Seninde başını az ağrıtmadı
Ruhuna tuzaklar kuran bu şehir.

Çiko git aç dükkanı olursun pişman
Dedik dinletemedik inadın şişman,
Ne zannettin sadece sana mı düşman,
İnsanın hevesini kıran bu şehir.

Hemşirem, Alişim en çok sen çektin
Biz çok uzaklaştık sen orda tektin
Önsevişme dersini bir hayli ektin
Gir bakalım sınıfın, sıran bu şehir.

Hatrımda hatırlılar düştü kağıda
Resmini yaktıklarım değmez ağıda
Bedava dağıtsalar sütü, yağıda
Siz yoksanız yanımda viran bu şehir.