Eskişehir Şiiri - Mehmet Ali Kalkan

Yoğrulan toprağım aşkla bezeli,
Gönlümü ışıtan nurum sendedir.
Beşbin yıllık tarih senle yazılı,
Şerefim, gururum, ar'ım sendedir.

Sendedir geceye uzanan şafak,
İmanla yoğrulan umutlar ak ak,
İyiye doğrudur yönün muhakkak,
Işığım, dermanım, fer'im sendedir.

Şifalar dağıtır derde Ilıca,
Dünyaya ders verir Nasrettin Hoca,
Her türlü madenin bulunur bolca,
Sebze, meyva sende, tarım sendedir.

Beş gün ayrı düştük geçtiğimiz yaz,
İşte bu sebepten naz etti biraz,
Lületaşı gibi içi bembeyaz,
İçimi ısıtan yarim sendedir.

Kalabak dediğin Türkmen suyudur,
Yüreğimden geçen Porsuk Çayıdır,
Hara'nda yetişen Altay tayıdır,
Sekilim, kır atım, dorum sendedir.

Ovanda vururken mehterin kösü,
Köpük köpük olur atın terkisi,
Yalçınkaya'larda zafer türküsü,
Ebede uzanan varım sendedir.

Seyyit Battal Gazi bekler heybetle,
Gönül erlerinin hepsi nöbette,
Sündiken, Bozdağlar şahit elbette,
Ölülerim sende, dirim sendedir.

Sakarya Nehrinden abdestin alır,
Ben'in ötesinde benini bilir,
Sarı çiçeklerle kokusu gelir,
Yunus Emre derler Pirim sendedir.

Zeybekler mertliğe diz vura vura,
Savaşta, barışta düşülmez dara,
Doğduğum yer bura, doyduğum bura,
Kolayım sendedir, zorum sendedir.

Beyköy'ünde nardım, Küplü'de duttum,
Yazın ter boşandım, kışın buz tuttum,
Senden gayrısın sildim, unuttum,
Güneşim, yağmurum, kar'ım sendedir.

Can elbet emanet, durmaz bedende,
Kardeşim de sende büyük dedem de,
Bu dünyayı terk-i diyar edende,
İki metrekare yerim sendedir.

Mehmet Ali KALKAN