Eskimiş'ten Vefa'ya Şiiri - Adnan Deniz

Sokaklarda eskimiş eşyalar görürüm sağa sola atılmış, değeri olmayan, değer verilmeyen veya kullanım süresi dolan...
Derin bir sızı hissederim yüreğimde, eskimiş halleriyle atılan bir giyisinin, bir eşyanın ya da kullanılıp atılmış herhangi bir Madde’nin içler acısı durumlarını gördüğümde.
Aklıma yeni halleri gelir. Gıcır gıcır halleri... Hani var ya yeni alındığında sevinçten yere göğe sığdıramadığımız halleri. Hani var ya bayram sabahları yatağımızın başucunda pırıl pırıl bizi bekleyerek bizi mutluluğun zirvesine taşıdıkları hallerini düşünürüm.
Sonra vefasızlık gelir aklıma. Öyle ki işi bitenin
Çarçabuk harcandığı Dünya da nelerin harcanıp gittiği gelir aklıma.
Değersiz hissedilmenin ne ne kadar kötü olduğunu her eskimiş ve sağa sola atılmış eşyalarda adeta hissederim.
Sonra insanlar gelir aklıma. Yaşlı insanlar... Bir köşe başında, bir avlunun içinde ya da terk edilmiş bir viranede sonunu bekleyen insanlar... Birden ürperirim. İliklerime kadar bir üşüme tutar beni.