Eskimiş Kokular Şiiri - Mamosteye Heviya

Her kendimi bulduğumda
Suskunluğum bulur yüreğimdeki derin acıyı
Bulur yüreğim aradığı sesi
Acıyı suskunlukla bozar bu ses
Ve der gönlüme
Ben buradayım ve yaşatıyorum acını
Yaşatarak kendimi
Ama bilmez kendisinin amansız arayışını
Bilmez o geçmişten gelen yüreğini
Her arayışta bulur kendini
Bulur belki
Ama bu devre ait değildir onun sesi
Bilmez ki o anılardan yansıyan bir sestir
Bilmez ki bugünü halen geçmişte yaşadığını
Bu yüzden gönlüm
Ait değiliz birbirimize
Ben geçmişe ait bir acıyken
Sen ses vermişsin yarınlara
Ama bilmezsin sesindeki eskimişliği
Eskimiş bir canlılıktı o
Canlılıktı o eskiden beri yüreğimde