sadi
sevgili sadi
ey sadi
canı yanar mı toprağın
gökyüzü ağladığında
kime söylerim
yeryüzümü yitirdiğimi
ağladığında canımın yandığını
eski adları unutulmuş köylerin
yalnızlığı saçlarımda
yokken;
kirpiklerimin yağmur bulutu gibi
ağır geldiğini kalbime
hangi mevsime anlatabilirim
hiç bir soluk dolduramıyor ciğerlerimi
bütün çığlıklarım kalbime akıyor
ömür anne düz bir çizgi değilmiş
bildiğin sarmal
döne döne sana dönüyorum, kucağına
ama yoksun
ne fena oluyor biliyor musun
siyah beyaz bir fotoğrafın
şefkatinde soğutuyorum yüreğimi
ah kucağında ben olsaydım
bir de omzundaki o el olmasaydı
ah evet
ramazanda sövmek yok
günah değil mi ?
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şeyh sadi; bir hikayesinde şiddetli yağan yağmuru anlatırken; sanki yeryüzü ölmüş, gökyüzü üstüne ağlıyor gibi bir tanım yapmıştı. ne kadar ertelense de, bir gün o acı geliyor, nasıl biliyor bilmiyorum en zavallı halinizde çöküyor içinize..
yolumda toz eskidi
eskidi yüzümün güneşi
acın eskimedi içimde
Farklı bir anlatımınız ve tarzınız var.
Buluşlarınız da farklı.
Bu tarz şiir yazanlardan birkaç şairin şiirlerini de okumuştum.
Sizinki size has, özgün ve güzel.
İçtenlikle kutluyorum.
Saygıyla...
Yüreğin dert görmesin, soğumasa da yürek!
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (4)