ESKİmeyenLER Şiiri - Hatice Sarıaltın

Eskiyor
Canım geçiyor zaman...
Durdurun dünyayı!
Gençlik eskiyor, acımasızca
zamana boynu bükük.
Eskiyor şatolar, köşkler...
tarihlerini, heybetlerini geride bırakarak.
Soluyor,
Dalında gül
zamanını doldurmuş olmalı,
Eskiyor kalemim,
kâğıt üzerinde kayıp giderken.
Soluduğumuz hava;
dolmuyor eskisi gibi ciğerlerimize.
Suyun bile eski tadı yok.
Üzerimdeki entarim eskiyor.
Eskiyor yüzler;
tanınmazlıkla – çizgilerle şekil alıyor,
taze ve diri olan ten.
Çerçevedeki fotoğrafın sararıyor zamana küskün.
Canım, eskimeyen şeyler de var!
Sevgin eskimiyor – büyüyor.
Yüzüm çizgilerle eskiyor belki
sana bakan bir çift göz asla!
Senin için atan bu kalbim
hep aynı.
Dünyaya, insanlığa olan sevgim
her gün tomurcuklarla bezeniyor.
Eskitmemek için besliyorum güzellikleri...
Dostluklarsa zamanla güç kazanıyor.

Dinle!
Eskimeyen plâktaki aşk şarkıları da
bizim için çalıyor...
Yıllanmış iki kadeh şarap,
bizim için açıldı,
Eskimeyen bütün güzelliklere
kaldıralım kadehlerimizi
SENİNLE...