Eskimeyen gül gibi Şiiri - Saffet Çakır

Eskimeyen gülü olmalı insanın
ıslanmalı yağmurlarıyla nisan'ın
yükledim yüreğime mor dağları
sevdaya doğru her göçüm de
ahıma düşer kaybettiklerim
eskimeyen bir gül kalır içimde...

Gönlümün burçlarına konardı kuşlar
uçururdum her birini dualarla
çığlıklarına katardım umutlarımı
bir gülüş bir buse bir dem katarak
her duamda bir dilek tutarak...

Vefasızım, ince sızım
vurma içimde uçan kuşu
bilirim pötürlüdür
bu sevdanın yokuşu...

Aşkın ayak sesini duyunca
yüreğim burkulur başka biçimde
ne olduysa unut artık sevdiğim
eskimeyen bir gül gibi hep kal içimde...