Eskimeyen Dostluğum Şiiri - Fatih Porsuk

Eski bir dostla eskimeyen dostluğun neşesinde,

İkimizde bilinmedik bir restoranın cam kenarında, önce kalabalık insan seline dalıyoruz, fastfood yemek telaşının bitimiyle, ben o unutulmayan cay sigara keyfimi yaşıyorum.

Tozlanmamış anı sandığından havalanan kuşlar gibi hatıralar eşliğinde biraz hüzün biraz kahkaha.

Hiç değişmemişiz, hiçte değişmeyeceğiz de,
Sakallar gürleşmiş biraz daha
Ve hoyrat gençlik yılları sağlam bir oturuşla yer etmiş benliğe,
Olgunlaşmışız, Büyümüş ve yorulur olmuşuz tez elden.

Belki yıllar sonrada hiç değişmeyeceğiz
Sakallara aklar düşecek,
Yıldızlar gökten saçlarımıza inecek,
Ama bizler hiç değişmeyen, eskimeyen dostlukların habercisi olacağız.

Özler olmuşuz eski günleri eskimeyen dostlukta,
Yıllanmışız da yıl geçmemiş daha
Aynı tozpembe hayallere dalmışız

Ayrılık saati gelmiş farkında olmadan
Bir beş yılı sığdırmışız özlemle birlikte bir güne,
Akşam olmuş. Otogarın yolunu tutmuşuz
İsteksiz sıkıntılı ağır adımlarla.
Son gülüşleri yaşamışız günün sonunda.

Otobüs kalkıp giderken
Yine göğsümüzü yumruklayıp
Hayatın tekrar bizi bir araya getireceği günlere dair
Bir anı daha koymuşuz sandığa da
Günü yolcularmışız.

Sağlıcakla eskimeyen dostum sağlıcakla…

7/05/2006